Komentarze: 0
Spotkajmy się we trójkę. Proszę, dość już tego.
Spotkajmy się we trójkę, ja, Ty i On. Powinniśmy to zrobić już dawno temu. Nie jestem Jego wrogiem i nie uważam, żeby On był moim. Jesteśmy dorośli, więc tak też się zachowajmy.
Nie chcę dostać od Niego w nos i mam nadzieję, że tak się nie stanie. Nawet jeśli jednak, to przeżyję to [ mam nadzieję ]. Zachowam się wobec niego grzecznie i z szacunkiem. Być może przeboleję nawet, jeśli wbije mi kilka szpilek. Absolutnie nie chcę się sprzeczać - uważam po prostu, że powinno się o takich rzeczach rozmawiać ze stronami 'wprost', twarzą w twarz, jak człowiek z człowiekiem, nie zaś z czymkolwiek ukrywać po bokach. Jestem technicznie zmuszony do tych moich niedorzecznych podchodów, wiesz dobrze jak było.
Pokaż mu, proszę, te wiadomość. Myślę, że 'rozum faceta' skłania się bardziej ku uczciwemu wyłożeniu sobie sytuacji wprost, niż wobec takich absurdów jak to wszystko. Mniemam, że nie spotykałabyś się z prostakiem, toteż nie obawiam się go. Mam nadzieję, że będziemy mogli po prostu porozmawiać, uścisnąć sobie dłoń i grzecznie się pożegnać.
Czas mija, Wy robicie co też tam sobie chcecie, a ja ciągle 'nie zniknąłem' - czy nie lepiej więc po prostu porozmawiać?
Czy nie widzisz, że źle mnie oceniłaś? Spodziewałaś się, że P popłacze dwa wieczory i pójdzie w swoim kierunku, cóż.
Nie chcę spotykać się po to, by stawiać żądania. Po prostu przez te dwa lata, ani na długo przedtem, nie rozmawialiśmy normalnie. Byłaś do mnie nastawiona 'anty' już wcześniej i zbywałas mnie krótko. Dałem ku temu powody przez swoją dziecinadę, pamiętam.
Zachowywałem się czasem jak dzieciak, ale moje uczucia do Ciebie były od pierwszej chwili najprawdziwsze. Potrzebuję cierpliwości i czasu tak samo jak Ty - Tobie nie powinno być tego trudno zrozumieć.
Nie jestem i nie będę Waszym wrogiem, ani Twoim ani Jego. Nie rób ze mnie wariata. Ja robię go z siebie sam na tyle tylko, na ile nie mam wyboru.
Spotkajmy się i porozmawiajmy, nie chcę ciągnąć więcej tego absurdu.